Siddhartha - Hermann Hesse

Zakelijke gegevens

Auteur: Hermann Hesse
Titel: Siddhartha
Ondertitel: Eine indische Dichtung
Voor het eerst verschenen in: 1922
Aantal blz: 121
Uitgave: Suhrkamp Taschenbuch 2000

( Bron: http://www.scholieren.com/boekverslag/53680 )

Auteur

Hermann Karl Hesse (Calw (Duitsland), 2 juli 1877 – Montagnola (Zwitserland), 9 augustus 1962) was een Duitstalige Zwitserse schrijver en dichter. Hij ontving in 1946 de Nobelprijs voor de Literatuur.

Als zoon van Baltische Rusland-Duitsers werd Hesse als staatsburger van het keizerrijk Rusland geboren. Vanaf 1883 had hij de Zwitserse nationaliteit en vanaf 1890 die van het koninkrijk Württemberg. Vanaf 1924 was hij weer Zwitser

( Bron: https://nl.wikipedia.org/wiki/Hermann_Hesse )

Zelf toegevoegde samenvatting

Het verhaal speelt zich af in het India ten tijde van Gautama Boeddha, waarschijnlijk tussen de 5e en 7e eeuw voor onze jaartelling. Siddhartha, de zoon van een Brahmaan, verlaat zijn ouders om de asceten te vervoegen. Samen met zijn vriend Govinda gaat hij op zoek naar verlichting. Siddhartha ondergaat een aantal veranderingen en realiseert zich verschillende dingen terwijl hij zijn doel probeert te bereiken.

Ervaringen leiden tot bewustwordingen in iemands leven – het duidt op deelname, leren en misschien kennis. Verstaan is begrijpen en internaliseren. In de roman worden ervaringen aangewezen als de beste manier om te komen tot het begrijpen van de realiteit en verlichting te bereiken. Siddhartha’s reis toont aan dat dit begrijpen niet kan verkregen worden door scholastiek, geestelijke methodes of ongebreidelde lusten en de hieraan vasthangende pijn van de samsara; het is echter de totaliteit van alle ervaringen tijdens iemands leven die leiden tot het begrijpen.

De aparte gebeurtenissen zijn zonder betekenis, wanneer deze op zichzelf worden bekeken – Siddhartha’s verblijf bij de samana’s en zijn verblijf in de wereld van liefde en zaken leiden niet tot het nirvana, toch kunnen deze niet als afleidingen worden beschouwd omdat elke daad hem leidt naar het begrip. De som van deze gebeurtenissen is ervaring.

Zo leert hij empathie via de liefde voor zijn zoon; waardoor hij de kinderlijke mensen leert te begrijpen. Voorheen kon hij, zelfs na zijn onderdompeling in samsara, deze mensen niet begrijpen. Terwijl samsara hem vastgreep en bleef plakken tot hij er ziek van werd, was hij toch niet in de mogelijkheid om de kern van samsara te begrijpen. De ervaring van samsara leidde niet tot het begrijpen ervan, het hinderde hem zelfs. De ervaringen met zijn zoon laten hem liefhebben, wat hij daarvoor nog nooit gedaan had, desondanks is het niet de liefde die leidt tot verstaan.

Het verhaal eindigt met Siddhartha als veerman, pratend tegen de rivier en de stenen, uiteindelijk in vrede met zijn reis en het begrijpen ervan.

( Bron: https://nl.wikipedia.org/wiki/Siddhartha_%28roman%29 )

Mijn mening over het werk

Ik had gedacht dat ik van dit boek van alles te weten zou komen over het boeddhisme, maar dat was het tegendeel. Het boek ging ervan uit dat je alles al wist, wat alle gekke termen waren en hoe alle goden heten. Ik heb alles moeten opzoeken wat deze dingen inhouden, dus dat was een tegenvallertje. Verder was de schrijfstijl erg moeilijk om aan te wennen, op de helft van het boek begon het pas makkelijker te worden om het verhaal te lezen en te begrijpen. Wat ik wel mooi was aan het verhaal dat er steeds een nieuw begin is en dat de hoofdpersoon de rivier ziet als een voorbeeld omdat het altijd blijft stromen en hij dat ook wil kunnen. Wat ook mooi is, is dat zijn oude vriend steeds weer terug komt in het verhaal en dat ze verschillende paden betreden maar altijd vrienden blijven.